Wanneer spreken we van een compliment? De dikke Van Dale geeft als definitie: ‘vleiende beleefdheid, woord van lof’. Waarom geven wij Nederlanders toch zo weinig complimenten? En waarom vinden wij het zo moeilijk ze te aanvaarden?

Maaiveld
Ik denk dat het te maken heeft met onze volksaard: doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Het verhaal van de kop die niet boven het maaiveld mag uitsteken, anders wacht de man met de hakbijl. Geef maar geen compliment, de ontvanger zou het nog hoog in zijn bol kunnen krijgen. Of we voelen we ons een slijmerige vleier.

Smeerolie
Tot zover het geven. Dan het ontvangen. Vaak doen we dat compliment over onze nieuwe outfit af met: o, dat pak heb ik al jaren! Maar waarom? Waarschijnlijk willen we niet te trots maar juist bescheiden overkomen. Echter, of je het nu geeft of ontvangt, een passend compliment op een mooi moment is de smeerolie van een conversatie en bevordert een goede verstandhouding.

Dus: probeer het, heus, wees complimenteus!